مصافحه

Receiving a memorial plaque, Shirin Ebadi, winner of the Nobel Peace Prize, second left, shakes hands with Mohammad Maleki, a prominent political activist as Narges Mohammadi, right, wife of Taqi Rahmani, a prominent jailed political dissident, aplpauds, while Habibollah Peyman, a prominent political activist, looks on at the Amir Kabir university in Tehran, Iran, Wedenesday, Oct. 29, 2003. Shaking hands between unrelated men and women in public is a crime under Iranian laws and subject to jail and flogging punishment.  (AP Photo/Vahid Salemi)
امان از این دست دادن‌ها :

عکس بالا  مراسم تجلیل از شیرین عبادی در دانشگاه امیرکبیر است که دکتر محمد ملکی را در حال دست دادن با شیرین عبادی نشان می‌دهد . نرگس محمدی در حال کف زدن و دکتر پیمان هم با تعجب نظاره گر است.

من تو مراسم نبودم ولی به نظرم پیش دستی از دکتر ملکی بوده و شیرین عبادی هم کم نیاورده و دست داده و از چیزی هم که خوشم اومد  قشنگ دست را کامل داده نه مثل کسائیکه با نوک انگشت دست می‌دهند .

 

دو سه سال پیش می‌خواستیم با بچه‌ها بریم امامزاده طاهر جلوی سینما بهمن قرار داشتیم من و رضا آخرین نفرهایی بودیم که سر قرار رسیدیم  رضا شروع کرد با همه دست دادن از 5 تا دختری که اونجا بودند سه تاشون با رضا دست دادند و وقتی که به دو نفر دیگه رسید دستش رو هوا باد خورد رضا بد جوری بهش برخورد و برگشت آروم به من گفت : این کپک‌ها...

زمان گذشت تا این که حالا همانها با ما دست می‌دهند و حتی منتظر نمی‌مانند که براشون دست دراز کنیم!

رابطه قرار وبلاگی و خرابی بلاگ اسکای

نمیدونم جریان چیه که هر دفعه قرار وبلاگی هست بلاگ اسکای یه چیزیش میشه.

قرار اول: که هک شده بود  

قرار دوم( که من نرفتم ): کامنت‌ها و آرشیو از بین رفته بود

قرار سوم ( دیروز بود که باز هم نرفتم ): تعداد پستهای هر صفحه 7 تایی شده و حتی با شماره  ?PostId هم نمیشه مطالب قبلی را دید .

پیشنهاد میکنم دیگه قرار مراری گذاشته نشه تا بلاگ اسکای بیشتر از این خراب نشه!

و حالا به اجبار توی هر پست باید چند تا مطلب بنویسم.

 

جام شراب آزادی را جرعه جرعه باید نوشید

افغانستان بعد از یک دوران سیاه تحجر گامی بسوی آزادی برداشته و هنوز  این آزادی اندک نیز ریشه در خاک ندارد و تا بومی شدن آزادی در آنجا راه درازی پیش روست .

شرکت یک دختر افغان در مسابقه "دوشیزه زمین" که در مانیل فیلیپین برگزار شده  می‌تواند نشان از پیشرفت افغانستان در زمینه آزادی داشته باشد؟

در کشوری که در دورانی زنان آن ملزم به سر کردن برقع بودند و هم اکنون نیز چه به سنت و چه به اعتقادات خویش برقع‌ها هنوز بر سر‌ها مانده است این دختر افغانی در یک مرحله از مراحل مسابقه "دوشیزه زمین" باید لباس شنا بپوشد !

نمی‌دانم این دختر افغان تا چه حد به عنوان نماینده افغانستان مطرح است و آیا می‌تواند یک نماینده از زنان افغان باشد. البته نظر من به هیچوجه نافی آزادی های فردی و آزادی پوشش نیست ولی در این مرحله که آزادیخواهی و آزاد زیستن در این کشور لنگ می‌زند و جایگاه و پایداری لازم را ندارد نه تنها گامی به جلو نیست بلکه باعث کندی شتاب و یا حرکت به عقب می‌شود.