… و بلکه شاید هم خیلی کمتر!

دیگه حتی تحمل هم چاره ساز نیست چقدر زود کم آوردم! چقدر پشت کارم کمه ؟ یعنی من اینقدر ضعیفم؟

باید یه چیزی باشه تا حتی یه لحظه هم که شده منو از این فکر نجات بده .

باید بخوابم !باید خوابم ببره! اما حیف بازم دوباره باید بیدارشم باید دوباره بخوابم ... اه چقدر بخوابم ؟دیگه سست شدم.از صبح تا شب دارم ماست می‌خورم تا شاید خوابم ببره ...

داره خوابم می ببره چشمامو روی هم می‌زارم...

وای بازم بیدار شدم من خواب می‌خوام خواب یه خواب ابدی آره باید بمیرم چقدر خوب میشه اگه بمیرم شاید مرگ من باعث توقف این جریان بشه. آره مدتی دلشون برام می‌سوزه حداقلش مدتی راحتی داره اما نه, نمی‌تونم خودکشی کنم اصلا نمی‌شه خودکشی کرد باید دنبال کسی باشم که منو بکشه و اونهم برای کشتن بهانه می‌خواد و منم باید... .

یه ضربه به سرم

حالا روی زمین افتادم منتظر ضربه بعدی ام تا چند لحظه دیگه من میمیرم .

حالا چند نفر از مرگ من ناراحت می‌شن فکر می‌کنم خبر مرگم دیر برسه.

ضربه‌ای دیگر...

کی بیشتر از همه از مرگ من ناراحت می‌شه؟

ضربه بعدی...

ناراحتی ‌ها از مرگ فجیع منه یا از نبود من؟

ضربه بعدی...

چند روز ناراحت می‌شن ؟چند روز اشک می ریزن؟ مسیر زندگی کدومشون عوض میشه؟

ضربه بعدی...

عکس‌العمل بقیه چقدر مهمه؟

ضربه بعدی...

نه نه نه ...

ضربه بعدی...

من نمی‌خوام بمیرم!

ضربه بعدی...

حالا نه...

ضربه بعدی...

صدای نفسهام

ضربه بعدی...

سکوت مطلق.

ضربه بعدی...

ضربه بعدی...

.

.

.

ضربات بعدی...


***

خب بسه دیگه یه کم سرم گرم شد و فکرم مشغول. حالا دوباره همان فکر قبلی .

وقت کمه...

« کلاغی در ذهنم؛
سنگ‌پاره‌ای در دستم؛

من از خودم می‌ترسم. »

گفته بودم!

نگاهی به تیتر امروز روزنامه‌ی رسالت بیاندازید.

از ادعا تا سانسور


Iranian reformist students from right to left, Reza Ameri-Nassab, Nafiseh Zarea-Kohan, Mehdi Habibi and Amin Ahmadian, members of the student umbrella group "Office of Consolidating Unity" (OCU), give a press conference at their office in Tehran(AFP/Behrouz Mehri)

به جای تجمع در مقابل دفتر سازمان ملل ـ نشست مطبوعاتی دفتر تحکیم وحدت طیف علامه، پیش از ظهر دیروز با حضور تعدادی از اعضای شورای مرکزی این تشکل، در محل سازمان ادوار تحکیم وحدت برگزار شد.
بر اساس گزارش جان همینگ برای رویتر از تهران، بعد از یک کنفرانس خبری در تهران که بجای تحصن در مقابل دفتر سازمان ملل برگزار شده بود، نیروهای مسلح لباس شخصی با سه اتوموبیل به دانشجویان حمله کرده و سه عضو دفتر تحکیم وحدت را بعد از کنفرانس ربودند.
شاهدان دیگر از حمله 15 مرد مسلح خبر داده اند. این افراد که بیسیم داشته اند، ماموران پلیس را که قصد ممانعت از آنها را داشتند از سر راه خود کنار زدند.
رضا عامری نصب و آرش هاشمی دو تن از این ربوده شدگان هستند که با خشونت تمام و بد رفتاری به محل نامعلومی منتقل شدند.

حال وهوای دیروز را شاید بتوان به نوعی به یک حکومت نظامی نا نوشته تشبیه کرد اگر قانون اساسی(اصل ۷۹) برقراری حکومت نظامی را ممنوع نکرده بود قطعا دیروز شاهد برگزاری چنین حالتی می‌بودیم.
آب و برق خوابگاههای دانشجویی قطع شده بود تا دانشجویان مجبور به ترک خوابگاهاشان کنند تا مثلا امنیت برقرار شود .
دولت مدعی آزادی در مواجه با این وضعیت رسانه‌ها را مجبور به سانسور کرد(برخلاف رویه مرسوم، خبرگزاری ایسنا تاکنون (01:00) هیچ خبری پیرامون حوادث شب گذشته بر روی خروجی اینترنتی اش منتشر نکرده است، ایرنا، ایلنا، خبرگزاری فارس و سایت بازتاب نیز هیچ گزارشی از این ناآرامی ها منتشر نکرده اند)
گفته می شود که شورای عالی امنیت ملی ابلاغیه‌ای شفاهی در این مورد را به مطبوعات و خبرگزاری ها گوشزد کرده است.
سایت "خبرنامه امیرکبیر" دیروز فیلترگذاری شد
حتی وزارت ارشاد نیز به خبرگزاری ها و خبرنگاران خارجی در ایران گفته در این وورد خبری مخابره نکنند.
در صدا و سیما نیز که گویا هیچ اتفاقی در این روز نیفتاده  در سالهای گذشته باز برنامه‌ای دراین مورد پخش می‌شد ولی حالا هیچ...
با این وجود ۲۳ تیر را چنان پاس خواهند داشت که...  

۱۸ تیر به جای ۱۶ آذر

ما را به خاطر بیاور
ما را که تازه جوانی بیست و دو ساله بودیم.
شور عشق در سینه داشتیم و
پیش از آنکه عاشق شویم سینه بر
 خاک سوده،
مردیم.
ما را به خاطر بیاور
ما را که سینه سرخانی خنیاگر
بودیم و ده به ده
نه در آسمان و نه در کوهسار و نه بر شاخسار
که در بازار، پیش از آنکه آوازخوان
باشیم
بر شاخه‌ای تکیده از تکیه‌گاه
خویش
جان وا سپردیم
به خاطر دارم پیامتان، سرنوشتتان را
آری!
و همیشه در گذر‌گاه خاطر در گذز است
آواز صامت سینه سرخان سینه بر سیخ و
تجسد آرزوهای بیست و دو ساله‌گان سینه بر سنگ
و از تکرار یادشان شاید پیش از
آنکه شاعر شوم،
بیست و دو ساله بمیرم،
آمین!
                       عزت ابراهیم‌نژاد

« بنا به آمار منتشر شده توسط دانشجویان در طول سه سال بعد از حادثه ۱۸ تیر دانشجویان با دادن ۴۶۵ زندانی بیش از هر گروه دیگری هزینه اصلاح طلبی را پرداخته اند...
در آستانه سالگرد 18 تیر، حکومتی که در سال های گذشته همواره دانشجویان را در تبلیغات و راه پیمائی های خود همراه داشت ناگزیر شده است که اعلام دارد که اجازه برپائی هیچ تجمعی در بیرون از دانشگاه ها نمی دهد.
این تصمیم علاوه بر نگرانی از اغتشاش و به هم خوردن نظم عمومی نشان از شکست روحانیون و محافظه کاران در جلب نسل تازه ای دارد که در دوران جمهوری اسلامی متولد شده و برخلاف تبلیغات رسمی حکومت، می خواهد همانند همسن و سالان خود در همه جهان زندگی کند.» (مسعود بهنود BBC)
تا کنون بیش از ۸۰۰۰ نفر از نخبگان سیاسی فرهنگی شامل مقامات دولت ایتالیا، شهرداران و استانداران ، رهبران احزاب ، نمایندگان مجالس ، کارگردانان ، روزنامه نگاران و دانشگاهیان ایتالیا و ... با انتشار بیانیه های جداگانه ای  از تظاهراتی با عنوان « امروز من ایرانی هستم » اعلام حمایت نموده اند.
در این بین بودن بعضی اسامی به قضیه جذابیت داده است:
جولیانو آماتو : نخست وزیر سابق و قائم مقام
- والری ژیسکاردستن: در کمیسیون قانون اساسی اتحادیه اروپا و نخست وزیر سابق فرانسه

میزان گستردگی حمایت از تظاهرات فردا بعد ازظهر نخبگان ایتالیا در حمایت از خواسته های دانشجویان ایرانی از سوی  محافل سیاسی و مطبوعات ایتالیا که ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را بر عهده دارد با « اعجاب برانگیز و بی سابقه »  توصیف شده است.
این تظاهرات فردا در سالگرد واقعه ۱۸ تیر در میدانی که در سال ۱۶۰۰ میلادی جردانو برونو روحانی و فیلسوف مشهور با فتوای روحانیون و به جرم ارتداد در آن به آتش کشیده شد برگزار خواهد شد.(gooya news)
بدون شرح:
به نقل از ایلنا
اعضاء محترم انجمنهای اسلامی دانشجویان دانشگاههای تهران ( دفتر تحکیم وحدت )
با اهداء سلام وتحیات
با احترام، همانگونه که مطلعید نمایندگان شما در مجلس شورای اسلامی به ویژه ریاست محترم مجلس شورای اسلامی ، درحد توان و امکانات پیگیر مطالبات به حق شما عزیزان در خصوص آزادی دانشجویان بوده و چشم انداز مثبت نیز پیش رواست. تاکنون تعدادی از دانشجویان زندانی در سراسر کشور آزاد شده و امیدواریم شاهد آزادی بقیه عزیزان نیز باشیم.
لذا تقاضای مشفقانه داریم، از هرگونه تجمع و تحصن در مقابل دستگاههای داخلی و بین المللی پرهیز نموده تا در فضایی آرام مطالبات شما پیگیری شود.
فاطمه حقیقت جو، میثم سعیدی، علی اکبر خوئینی، رضا یوسفیان، علی تاجرنیا

دانشجو و دانشگاه در نظامهای استبدادی
حال که حاکمیت با هر نوع تظاهرات دانشجویی حتی در داخل دانشگاه‌ها مخالفت می‌کند و کوی دانشگاه تهران را به روی دانشجویان می‌بندد تا به خیال خود یاد این روز را از خاطره‌ها بزداید بیاییم همگی در شب و روز هیجده تیرشمعی برافروزیم و یاد و خاطرة هزاران عزیز چون قندچی شریعت‌رضوی و بزرگ‌نیا و ابراهیم‌نژاد را که طی نیم قرن در دفاع از آزادی و عدالت و دموکراسی‌خواهی جان باختند بیش از پیش گرامی داریم.(محمدملکی)

لاله تحمل دوری لادن را نداشت

سخنگوی گروه جراحان بیمارستان رافلز سنگاپور که عمل جداکردن لاله و لادن بیژنی، دوقلوهای به هم پیوسته ایرانی در آن صورت گرفت، گفته است در پی جداشدن دوقلوها، به دنبال لاله لادن هم جان خود را از دست داد.
لاله هم به دنبال لادن رفت...

به قول صنم :
       ۲۹ سال با همه سختیها خدا نگهشون داشت و حالا...
       بعضی چیزا به مصلحته و نمی شه باهاش مبارزه کرد
       ولی شهامتشون بی نظیر بود
       .
       .
       ۲۹ سال با هم بودن نمی تونه یکی رو تنها بزاره و یکی رو ببره...
      باید با هم می رفتن...

لادن بیژنی درگذشت!

بر اساس گزارش خبرگزاری های جهان پزشکان در بیمارستانی در سنگاپور موفق شدند دو قلوهای به هم چسبیده ایرانی را از یکدیگر جدا سازند، اما بعد از این کار یکی از آنها جانسپرد.

پزشکان می گویند، یکی از آنها مدت کوتاهی پس از جدایی جان سپرد. خواهر دیگر در شرایط حساسی است و عمل جراحی بر روی وی تا 24 ساعت دیگر ادامه خواهد یافت.
به گفته پرم کومار، سخنگوی بیمارستان، زمان جدایی، دو قلوها خون زیادی را از دست دادند و دکترها نتوانستند وضعیت لادن بیژنی را به تعادل برسانند. لاله بشدت مریض است و دکترها در تلاشند تا وضعیت وی را بهبود بخشند.

اخبار بیشتر

متن انگلیسی خبر را به نقل از آسوشیتد پرس :

Surgeons Separate Iranian Twins, One Dies