روزهایی در تاریخ ملتها وجود دارد که یادآوری آنها حسرت را بر دلها می‌نشاند .
صبح: زنده‌باد مصدق
بعداز ظهر:جاوید شاه!
۲۸ مرداد ۱۳۳۲ یادآور دردی است که مسببش خود مردم بودند ( وقتی صحبت از مردم می‌شود برآیند تک تک آنها در نظر است) آن آزادیی که که از شهریور ۲۰ به گونه‌ای فراهم شده بود پاس داشته نشد.
آزادی نعمتی بود که قربانی بی تدبیری استبداد دیدگانی (کسانی که عمری را در فضای استبداد زندگی کرده و آمادگی استفاده از آزادی را نداشتند) شد که آن را قدر نداستند و پس از آن از فراقش ناله کردند .
یاد بزرگان آن دوران گرامی باد :
محمد مصدق حسین فاطمی و ...
فرشید هم بعد از مدتها که از راه اندازی وبلاگش در بلاگ آسونی می‌گذره شروع به نوشتن کرده
شاید اونجایی که بوده بهش انگیزه داده!