در دورنمایی که بعضا از آینده زندگی در نظر داریم،گاهی مرحله، اتفاق یا خواستهای را در نظر داریم، ممکن است که شامل ایدهآلهای ما نباشد، ولی به اندک آن نیز راضی و دلخوشیم و همچنان خدا خدا میکنیم که گویا رسیدن به آن دیگر خواست مطلق ماست . تنها پس از دستیابی است که احساس کمبود و نیاز برای پیشرفت یا تنوعطلبی ما را حریص میکند ، که ارزش مرحله را که در آن قرار داریم پوشیده میماند. در اینگونه موارد هیچ چیز بهتر از نزول از آن مرحله ما را بیدار نمیکند.
********* « ساده است ستایش گلی، چیدنش، و از یاد بردن که آبش باید داد.» |