قریب به اتفاق همه پوکیدند اصلا همه پوکیده‌اند.
پوکیده‌ها وبلاگ نویسی می‌کنند تا مثلا دردی از دردشان تسکین شود و اینگونه است که درد را واگویه می‌کنند تا یکی پیدا شود و کامنتی از برایش تقدیم کند و اینکه « به من هم سر بزن » و « موفق باشی.»
قطعه شعری که در آن حال و روزگار با واژه‌ها تزئین شده تقدیم به من، تو و شما .
درد بزرگ به زبان و قلم جاری نمی‌شود و هر چه دردمند بزرگ‌تر،مهر خاموشی بر لبانش پایدار‌تر است.
« من درد بوده‌ام همه درد ... » !
درد آنست که انسان را به حرکت وادارد و آنچه رخوت و سکون می‌دهد شبه دردی بیش نیست.
ای غم اگر چه عهد تو بشکسته‌ام به می نازم تو را که بر سر پیمان نشسته‌ای
ای اشک هر چه ریزمت دیده زیر پا بینم که باز بر سر مژگان نشسته ای
سرم درد می کنـــــــــــــــــــــــــه :((
من.......حتی جرات ندارم درد باشم
درد! موافقم. دردی که به حرکت وانداره اصلاً درد نیست. تو مطلب انتخاب حقیقت، یه‌چیزایی نوشتم که به این هم ربط داره.
http://aiehaiezamini.blogsky.com/?postid=157
سلام محمد اومدم کافی نت !
من امروز بد حالم بده..تو هم از اینا نوشتیاااااااااا !!!